صدای بال و پر جبرئیل می آید

 شب است و ماه به آغوش ایل می آید

لب کویر پس از این ترک نخواهد خورد

 که ساقی از طرف سلسبیل می آید

لباس خاطره را از حریر عشق بدوز

 حلیمه! نزد تو فردی اصیل می آید

نگاه آمنه از این به بعد می خندد

چرا که معجزه ای بی بدیل می آید

میلاد پیامبر اکرم (ص) مبارک

برف و خیلی دوســـــت دارم 

چون تنها وقتیه که می شه از این آدمها درست کرد 

که هم روش سفید باشه ... هم توش

دلم یک کودکی ساده می خواهد 

پر از لبخند 

پر از شادی 

پر از شور و هیجان

به جان خودت بیفت!

خودت خودت را بساز!

وگرنه «دیگران» به تو «شکل» می‌دهند....

خدا میگه:

اگه سرتو انداختی پایین و رفتی

هر بلایی سرت اومد تقصیر خودته

پس یه نگاه به بالا ببنداز

الهی . . .

آنچه شایان رضای تو بود 

آنم دِه

باز دگر باره رسید اربعین

جوش زند خون حسین از زمین

شد چهلم روز عزای حسین

جان جهان باد فدای حسین

اربعین حسینی تسلیت باد

ساده می گویم : خـدایــا دوسـتـت دارم ...
   
به تو من خیره می گردم ؛

به این جنگل ...

به این برکه ...

به خط نور ...

 به این دریا ...

به رقص آب ...

به این افسون بی همتا ...

چه باید گفت؟

کمک کن واژه ها را بر زبان آرم ؛

بگویم لحظه ای از تو ...

از این زیبائی روشن ،

از این مهتاب ...

بریزم با نسیم و گم شوم در شب ؛

بخندم با تو لختی در کنار آب ...

زبانم گنگ و ذهنم کور ،

تنم خسته ، دلم رنجور ...

تمام واژه ها قامت خمیده ،

ناتوان ...

بی نور ....

پر از پیچیده گیست این ذهن ناهموار ؛

سکوت واژه ها درهم تنیده ،

مثل یک آوار ...

من از پیچیده گی ها سخت بیزارم ؛

تو با من ساده می گویی و من هم ساده می گویم :

" خـدایــا دوسـتـت دارم "

شب یلدا قدم آرام بردار…

کمی هم احترام ما نگهه دار…

تو میبینی ربابم غصه دار است…

بنی هاشم هنوزم داغدار است…

صدای العطش در گوش مانده…

بدن ها بی کفن هرگوشه مانده…

شب یلدا تو هم چله نشین باش…

سیه پوش غم سالار دین باش…

یلدا مبارک

هیچ لیوانی در زندگی خالی نیست ،

حتی نیمه پر هم نیستند ؛

وقتی چشمها جور دیگر می بینند .

وقتی دوست همه جا حضور دارد،

وقتی لطفش همه جا را پر کرده 

آری ...  چشمها را باید شست ...

بیایید لیوانها را به کناری بگذاریم ، وقتی دریای رحمتش را کرانه نیست ...

الحمد لله رب العالمین ...

گفتم خدایا همنشینم باش  

گفت من مونس کسانی هستم که مرا یاد کنند

گفتم چه اسان بدست میایی

گفت پس اسان از دستم نده

الهی ! من نه آنم ؛ كه ز فیض نگهت چشم بپوشم،



نه تو آنی كه گدا را ننوازی به نگاهی ؛ در اگرباز نگردد ،



نروم باز به جایی ؛ پشت دیوار نشینم ، چو گدا برسرراهی؛



كس به غیر از تو نخواهم ، چه بخواهی چه نخواهی ؛



بازكن در ، كه جز این خانه مرا نیست پناهی

تا برش میدارم 

از تو می نویسد

مانده ام 

این «خود نویس» است

یا «تو نویس»

هیچ گاه ؛ کسی را مسخره نکنید

شاید قهرمان دنیای خودش باشد ...!!!

بخشش ، همان بوی مطبوعی است كه گل بنفشه به پای لگد كننده اش نثار مي كند !